Yol uzun ağırlaşıyorum.Çizgiler gözlerimden uzuyor. Yol gittikçe gidiyor.
Gölgeler biribirlerinini şaçlarını başlarını yoluyor. Kimse görmüyor beklide umursamıyor.Ne olsa gerçek diye kavradıkları görememelerine sebep oluyor .Yol derinleşiyor daha da diplere çekiyorum kendimi bulanıklaşır gibi oluyor .Hemen hemen göremediğim bir son yok.Bilindik geliyor.

Birden bombalar patlıyor ,bir yerde bişeyler uçuşuyor ,dönüp duruyor ama düşmüyor evimin ortasına .Birden cinayet işleniyor duyamıyorum ,sisler artıyor aklım bulanıklaşıyor.

Sıradanlaşıyorum… Yöneliyorum yönetiliyorum.

Sevgiden bahsederken ne demek istiyorlar anlatıyorlar .Şehvetin ortasına bırakıyorlar birden parlak ışıklar her şey güzel gibi ağır ağır ağırlaşıyorsun .Kimse görmüyor beklide umursamıyor seni.Alıyorlar kalbinden sevgiyi çekiyorlar yerine renkli renkli kumaşlar tıkıyorlar. İlk önce sevmeyi unutturuyorlar sana.Devamı yokuştan aşağı yuvarlanıyor üzerine düşüyor kalkamıyorsun .Birilerini beklemene gerek yok sensin sensizliğin üstüne deviren, sesizliğin içinde bağrışların duyulmuyor … Televizyon.

U*y