Feyza S. demir
fyzsdmr@gmail.com

Yönetmen Andres Muschietti’nin aynı adlı kısa filminden uzun metrajlı bir sinema filmine uyarlanan Mama, bu defa Guillermo del Toro’nun yapımcılığında karşımıza çıkıyor.

Senaryosunu kardeşi Barbara Muschietti’nin yazdığı bu versiyon isminden de anlaşılacağı üzere yine annelik kavramı üzerine kurulu. Bir babanın eşini ve iş ortaklarını öldürdükten sonra kızlarını(Megan Charpentier, Isabelle Nelisse) alıp ormanda bir kulübeye götürmesi ve orda bir ruhani varlıkla karşılaşmaları ile tipik bir perili ev hikayesi olarak başlıyor. Ancak o kadar değil.

Kızların babalarının cinnetinden bu ruhani varlık tarafından kurtarılması ile başlayan beş yıllık süreç boyunca, bu varlık tarafından bakılan çocuklar, zamanla insani hislerini yitiriyor, yaşadıkları koşullara uyuyor ve bu varlıkla anne-çocuk ilişkisi kuruyorlar. Beş senenin sonunda onları yıllardır arayan amcaları(Nikolaj Coster-Waldau) sayesinde bulunup o ve kız arkadaşı (Jessica Chastain) ile yaşamak üzere modern dünyaya döndürüldüklerinde de “anne”leriyle ilişkilerini sonlandırmıyorlar tabi.

Film tüm gizemin son dakikada çözüldüğü Hollywood vari korku filmlerinin aksine, bize hikayenin nedenlerini vererek işe başlıyor. Bu çerçevede düşündüğünüzde, özellikle spiritüel inanışları olan biriyseniz hikaye size oldukça mantıklı geliyor.

Bu nedenle hikayenin kendisi gerilimi sağlıyor, iğrenç görüntüler göstererek korkutmak gibi bir basitliğe kaçılmıyor. Sırdan korku filmlerinden farklı olarak yapıştırma bir korku ögesi yaratılmamış, aksine olaylar bize gayet mantıklı geliyor. Arkaplanda ise annelik kavramını sorguluyor. Korku filmlerinin seyirciyi küçümseyen tavrı yok bu filmde. Gerek görsel olarak gerekse hikayesi oldukça iyi bir korku filmi.

Fragman