Yazar : Şenay Tanrıvermiş  
İletişim :  senayt@windowslive.com

 

Gençlik serisi matematiğinde işleyen, ana akıma uygun bir yapı ve içerikle ‘Uyumsuz’ gayet uyumlu bir film aslında. Seyircisine bolca kahramanlık, heyecan, başarı yani iyi gelmesi için özellikle yapılan vizyon filmlerinden biri olarak başından sonunu söyleyen anlatılardan.
Aslında çok farklı ve özel yeteneklere sahip bireyler bu nitelikleri nedeniyle içinde oldukları gruplara fazlasıyla ve kolayca uyum gösterdikleri için uyumsuzdurlar. Dolayısıyla cezalandırılmalı, yok edilmelidir.

Çünkü grup liderleri uyumsuzların üstün uyum kabiliyet ve başarılarını denetleyemedikleri için onlardan korkarlar ve yok etmek isterler. Liderler elbette bireysellik yerine koyulaştırılmış sürüler isterler. Ve herkes sürüden farklı olduğunu düşünür aslında değil mi?

Her biri seyirci koltuğunda kendini fazlasıyla özel ve farklı hisseden kitleler için metin keyifli bir katharsis armağan eder. Sonuçta kurallara uyan ancak nihai otoriteye isyan edilen yaşlarda bir karakterin etrafında döner film, dolayısıyla tüm ortaokul ve lise dönemi gençliğini hemen yakalayacak temel dürtü ve duyguya cevap veren bir anlatı söz konusudur.

Büyük Savaş’tan çıkmış bir şehrin yıkıntıları ve neden niçinlerin net ve ikna edici olmayan sınırları içinde beşe ayrılmış bir toplum düzeni kurulmuştur. Böylece savaşlara engel olunduğuna ve birlikte sorunsuz yaşanıldığına inanırlar daha doğrusu toplumu buna inandırmışlardır. Sınıfsal olarak kimin tarafından ve nasıl bir sistemin işlediği belirsiz kalmıştır ve bu beş gruba dahil olmayan şehrin dışındaki tanımsız insanlar yaratıklar gibi gösterilir.

Baş roldeki Shailene Woodley yalın güzelliğiyle ekranı tek başına yeterince doldurduğu için anlatı onun peşinde adeta sürüklenir. Tris adında dünyalar güzeli, cesur ve yetenekli genç kız zamanı gelince herkese yapılan testten ‘uyumsuz’ çıkar ve ancak öldürülmemek için uyumsuzluğunu saklamak, tek boyutlu karakterler kadar sıradan görünmek zorundadır. Kate Winslet’in oynadığı acımasız otoriter kadın tüm uyumsuzların peşindedir ve enjekte ettiği serumlarla sınıflara ayırdığı toplumu zehirler ve birbirlerini öldürtür. Neden mi? Elbette iktidarı kontrol edememe ve kaybetme korkusundan!

Film zaten senaryo bazında böylesi derin sorulara girmek yerine aksiyon akışıyla çalışır ve işler. Gençlerin dönemsel duygularına hitaben eğlenceli ve heyecanlı bir koşturma canın peşinden gidilir. Araya bolca distopik sahneler serpiştirilmesini karşın karamsar gelecek değil Tris’in maceraları öne alınmıştır. Sanki distopik uzamlar karakterin her işin altından başarıyla sıyrılmasıyla çatışmalı anlamlar yaratır. Daha doğrusu uzam ve karakter çatışmasından çok belki de uyumsuzluğu söz konusudur. Filmi özgün bir yapıya taşımak adına konulan birkaç yenilikçi distopik uzam maalesef stereotip karakter bolluğunda hiçleşir. Sadece Tris değil tüm diğer arkadaşları ana akım stereo tiplerdir ve klişelerin gücüne inanan metin kendi icadı birkaç özgün sahneyi de böylece harcamaktan çekinmez.

Tris’in kuyulara atlaması, trenlere zıplaması, bataklıktan sıyrılması, gökdelenler arasında süzülmesi ve bolca kavga sahnesi sırasında sıkça bu savaşın neyin kavgası olduğu unutulur. Aniden Tris’in duygularına odaklanarak duygusal bir özdeşleşme tutturmak ve anlatıyı sağlamlaştırmak üzerine yapılan oyunlar maalesef sonlara doğru iyice hava da asılı kalır. Netice de seyircisini yormadan, üzmeden memnun etmeye çalışan ‘Uyumsuz’ yeni bir şey söylemeye çalışmadan eğlenmek isteyen başta ergenlik dönemindeki genç kızlara uyumlu bir filmdir.